Het zou een vroege vlucht worden, dus alles stond de vorige avond
ingepakt klaar. Inclusief een tas voor in het vliegtuig met een
tijdschrift, de Ipod en niet te vergeten een paar laatstje broodjes
met de laatste kaas. Zonde om die thuis te laten beschimmelen.
Bovendien kon ik me nog herinneren dat de vorige keer de voorraad
eetwaren in het vliegtuig buitengewoon zuinig was ingeslagen, zodat
de stewardess bij ons aangekomen alleen nog maar dranken in voorraad
had.

In het vliegtuig zet ik, tevreden over mijn vooruitziende blik, de
tas binnen handbereik. Eenmaal in de lucht open ik de tas en pak ik
het tijdschrift. Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog net een flits. Iets
zwarts schiet weg onder de stoel voor mij. Het plastic zakje met de
broodjes vertoont het ons zo bekende gat waar een muis zich naar binnen had gewerkt.

De hele vlucht wacht ik op een gegil van iemand die de muis ziet
lopen. Gelukkig houdt hij zich gedeisd. Ik bedenk dat hij zich ook zo heeft
stilgehouden op weg naar Schiphol, tijdens de veiligheidscontrole (in
de handbagage door de scanner), en tijdens het uur wachten voor
vertrek.
Arme muis, helemaal alleen in een vreemd pakhuis vol mensen! Zou hij
ook weer teruggevlogen zijn? Of is hij in Malaga naar buiten geglipt,
het avontuur tegemoet?

 Meeuwen leven in paren, lees ik in de Wikipedia. En in kolonies, want ik zie ze nooit met z'n tweeën rondvliegen. Eén meeuw is geen meeuw, maar twee meeuw ook niet.

De beste plek voor een kolonie is een strand in de buurt van een haven, zoals hier in Fuengirola. Eten in overvloed, en ondertussen zit je met z'n allen aan de vloedlijn.

Wat mij dan intrigeert is waarom de helft aan het strand zit en de helft in zee dobbert. Met voedsel zoeken heeft het niet te maken, want geen vis komt zo dicht bij het land. De enige verklaring moet dan zijn: gewoon, omdat je je daar prettig bij voelt. Net als mensen op hun vrije dag aan het strand.

Niet elke verklaring behoeft op Darwin gebaseerd te zijn. 

(Klik op het plaatje voor een groter beeld)

Er zijn ook dieren waar je met welbehagen naar kunt kijken. Vreemd genoeg vallen huisdieren daar voor mij niet onder, daar gaat het meer om de interactie, de onderlinge verstandhouding. Jij geeft mij te eten en ik beteken iets voor je. Dat geldt voor honden, katten, cavia's, paarden, ezels. Esthetisch hoeft een huisdier niets voor te stellen.

Een vogel daarentegen heeft een onverwachte, belangeloze schoonheid. De ronde romp, de aandachtige kop, de snelle bewegingen. En vooral de dunne tot zeer dunne poten. De flamingo's zijn daarin zeer mooi.

Vogels zijn zonder uitzondering esthetisch fraai vormgegeven. Dit alweer in tegenstelling tot huisdieren. Je hebt mooie katten, maar ook oerlelijke. Grappige honden, maar ook dom uitziende exemplaren. Maar vogels zijn, ondanks de grote variatie, zonder uitzondering een genot om naar te kijken.
Zo, dat moest ook eens gezegd worden.

 

Het Amstelpark is een wat statig aangelegd park, in een uithoek van Amsterdam gelegen, tegen de Amstel aan. Dat het park een overblijfsel is van de Floriade uit 1972 is nog te merken. Je kunt er naar de rhododendronvallei, de vlindertuin, het rosarium en de orangerie. Langs de grote vijver is een gebiedje onaangeharkt gebleven, het heet 'land in wording' en er loopt een keurig pad doorheen.
In het Amstelpark is fietsen en skaten verboden. Anders dan het Vondelpark is het ook geen doorgangsroute naar je werk. Er lopen nauwelijks honden, er rijdt een treintje, Kortom, het is een oase van rust, op het saaie af.

Wij hielden van het Amstelpark. Vooral omdat geleidelijk aan een legertje kleurige kippen het park veroverde. Prachtige exemplaren, met felle hanen en statige hennen. In de donkere delen zag je ze roerloos in de bomen zitten. Een stukje brood lokte eerst de haan naar voren en als die het groene licht had gegeven stoven de hennen er ook op af.
Bij de oostelijke ingang wachtten de kippen al buiten het hek de bezoekers op. Ze zaten ook met velen tegelijk op het hek, hingen er rond als hangjongeren op het plein. Juist die hangkippen doorbraken de stilte en de keurigheid van het Amstelpark.

Maar helaas, natuurlijk was er ook enige overlast, bijvoorbeeld wanneer ze het park verlieten en de rijweg opwandelden. Het stadsdeel Zuideramstel heeft ze dus weggevangen, zoals het een stadsdeel betaamt. Eén klacht van een automobilist was voldoende. Weg kippen!
Het Amstelpark is weer het saaie park dat het eens was. Er is een actiegroep opgericht om de kippen terug te brengen. We hopen er het beste van. Dan komen wij ook weer terug.

 Dit weblog was enige tijd gesloten. RSI, doktersadvies. Links de muis gebruiken, links typen, het gaat, maar langzaam.

Toch nog iets leuks te melden op geheugengebied : apen die geleerd hebben van 1 tot 10 te tellen en daarna op een  beeldscherm deze kennis toepassen. En - daarom is het leuk - ze doen het veel beter dan wij. Zo te zien  doen ze het zo snel dat je je afvraagt: krijgen apen ook een muisarm?

Klik hier voor het filmpje.